K-12 Öğretmenlerinin Sınıflarda Yeni Eğitim Teknolojilerinden Yararlanmaları Gerekiyor

Var olan, ortaya çıkmakta olan ve gelecekte ortaya çıkacak trendler göz önüne alındığında, daha gelişmiş sınıf teknolojisinin kullanılması ve bu teknolojide ustalaşma zorunluluğu aşikardır. Ancak, dünya çapındaki öğretmenler ve idareciler, eğitim teknolojisinin benimsenmesiyle ilgili çeşitli faktörler hakkında endişe duymaktadır. Başlıca engeller, başlangıç maliyetleri ve dolayısıyla yatırımın geri dönüşü ile ilgili endişeleri kapsamaktadır. Bakım ve dik öğrenme eğrileri de başlıca endişeler olarak sıralanmaktadır. Öğrencileri eğitmek için yerleşik yöntemlere sahip olan öğretmenler, yeni araçların uzun süreli eğitim, üretkenlik kaybı ve daha fazla stres anlamına gelmesinden endişe duymaktadır.

Her ne kadar okullar öncelikle maliyetler hakkında endişe duysa da, bu korkuların çoğunluğu düşük bütçeli ve uzun ömürlü yeni eğitim teknolojisi ile yersizdir. Ancak, öğretmenler açısından entegrasyon kolaylığı ve yeni teknolojiyi kullanmayı öğrenme temel kaygılardır.

Öğrenme eğrileri ile ilgili endişeler ve BT ile ilgili engeller eğitim dünyasında o kadar arttı ki öğretmen gelişimi oranları daha sofistike eğitim teknolojilerini benimsenin önündeki en büyük engel gibi görünüyor. EdScoop ve PwC tarafından ortak olan yapılan bir anket , endişeli öğretmenlerin %90'ının sınıflarında yeni eğitim teknolojilerini benimse konusunda rahat olmadığını gösteriyor. Her on kişiden yalnızca birinin bunu yapma konusunda kendine güveni olduğundan sınıflarda eğitim teknolojisini geliştirmek tabii ki bir zorluktur.

Her meslek ve o mesleğin profesyoneil, kayıtsız kalma ve aşırı derecede "kendi tarzlarına uyma" riskini taşımaktadır. Belli bir yaklaşımı olan öğretmenler, değişim ve yeni koşullara uyum sağlama konusunda isteksizlik gösterebilir. Ancak, yeni beceriler öğrenmek, yeni teknolojide ustalaşmak ve açık bir zihniyeti sürdürmek eğitimcilere yardımcı olmaktadır. Bu, özellikle de öğretmenlerin okullarını değiştirmek veya okullarında terfi almak istedikleri durumlar için geçerlidir. Yeni eğitim teknolojisine uyum sağlamak ve yeterlikler kazanmak, öğretmenlerin rekabetçi kalmalarına ve eğitim ve teknolojideki trendlerin zirvesinde olmalarına yardımcı olur ve bu da kesinlikle yeni teknoloji becerilerinin edinilmesine biraz zaman ve çaba harcanmasını gerektirir. 

COVID-19 ve uzaktan eğitim ile öğretmenler, yüz yüze derslerdekinden çok daha fazla teknolojik sorunu çözmek için zaman harcadıklarını bildiriyor. Tekrarlayan, zaman alan teknolojiyle ilgili görevler, değerli entelektüel ve motivasyon kaynaklarını öğretmenlerden ve öğrencilerden alıyor. Ya da en azından algı bu yönde. Sorun şu ki, bu klişeyi yaratan teknolojinin çoğunluğu sınıflara özel olarak geliştirilmemiştir ve daha genel bir hedef kitle yaklaşımına sahiptir. 

İyi eğitim teknolojisi, sorunları giderme ihtiyacını azaltır. Söz konusu araçların kullanımı, bunlara aşina olunması ve öğretmen stresini ve iş yükünü azaltmaya yönelik kullanımı kolaydır. Buna açık bir örnek olarak, yeni eğitim teknolojisi sayesinde çok daha otomatik ve modern hale getirilebilen bir süreç olan sınavları derecelendirmek ve düzeltmek verilebilir. Bu, öğretmenler açısından yaratıcılık için daha fazla zaman ve zorluklarla uğraşmak için daha az zaman anlamına gelir.

Eğitimciler, kendilerine ve uyum sağlama becerilerine güvenmelidir. Sonuç olarak K-12'de çalışanlar, gelecek nesillerin şekillendirilmesinde büyük bir sorumluluk taşımaktadır. Az cesaret ve vizyon ile öğretmenler, birçok yönden teknolojik değişimin ön saflarında yer alan çok uyarlanabilir bir mesleğin parçası olduklarını hatırlamalıdır. Öğretmenlerin sadece %10'unun sınıflarına yeni teknoloji getirme ve öğrencilere yeni teknoloji becerileri öğretme konusunda kendine güvenmesi günümüzde ve çağımızda kabul edilemez. İster kişisel ister kurumsal düzeyde olsun, öğretmenler öğretimin uyarlanabilirliğine ve yeni eğitim teknolojisinin değerine daha fazla güvenmelidir.

Doğal olarak, bunun çoğunluğu kişisel motivasyonla ilgilidir. Eğitimciler ne zaman ki yeni teknolojinin net faydalarının farkına varır, işte o zaman teşvikler görünür hale gelir ve motivasyon da bunu takip eder. Her ne kadar her bölge, okul ve öğretmenin motivasyona giden kendi yolu olsa da, her yeni eğitim teknolojisinin sayısız faydasını basit terimlerle iletmek, endişenin azaltılması açısından harikalar yaratabilir.

Öğretmenlerin gözü yeni teknolojiden sık sık korksa da bugünün öğrencileri ve tabii ki geleceğin öğrencileri tek bir şeyi paylaşır. Teknolojinin içinde doğdular ve eski tahtalar, keçeli kalemler, tebeşir ve sonsuz çıktılar dünyasına dair çok az şey biliyorlar. Bu nesil öğrenciler açısından yeni eğitim teknolojisi, sınıf etkinlikleri hakkında katılım ve istek oluşturmak için çok daha uygun bir yol sunmaktadır. Ve bu, yüz yüze eğitim ve uzaktan eğitim için de geçerlidir. 

Başka bir deyişle, çağdaş öğrenciler online sohbeti ve mesajlaşmayı fiziksel ofis saatlerine tercih eder ve son yıllarda birçok öğretmenin öğrendiği gibi e-posta, yardım veya destek almak için eğitimcilerle iletişim kurmada çok önemli bir rol oynamaktadır. Öğretmenlerin sadece bilgiyi değil, bilgiyi aktarmak için de yeni eğitim teknolojilerini kullanması gerekir. Bu hedef akılda tutularak, motivasyon doğal bir şekilde akmalıdır. Öğretmenler ilim işindedir ve teknoloji, daha geniş bir öğrenci kitlesi için daha fazla bilginin yaygın olarak kullanılabilmesini sağlar. Bunların hepsi birer artıdır.

Her ne kadar bilgiyi basitçe dışa vurmak kolay gibi görünse de, yeni araçları benimsemenin amacı bu değildir. Derin bilginin sağlanması ve öğrencilerin katılımını sağlamak üzere bu araçlarda ustalaşmak amaçtır ve bu nedenle tanık olduğumuz bu değişiklikler tarafından eğitimciler, teknolojiyi profesyonel varlıklarının merkezine almaları için çağrılıyor Benzer şekilde, bilgili öğretmenler teknoloji yorgunluğunu vaktinden önce fark ediyor. Eğer öğrencilerin veya eğitimcilerin fişi çekmesi, ara vermesi veya daha fazla "insanla teması" yaklaşımına geçmesi gerekiyorsa, yeni teknolojide  uzman öğretmenler bunun ne demek olduğunu anlayacaktır. Aynı şekilde, gerçekçi beklentiler de devam etmelidir. Yeni eğitim teknolojisi, herkesin notlarını bir gecede yükseltmek veya öğrenmenin önündeki tüm engelleri aşmak açısından bir tür sihirli iksiri garanti etmez. Gerçek öğretim çalışması için bir destek sağlamaz, bunun yerine daha iyi ve daha verimli çalışmasını sağlamak için bir destek sunar.

2020 yılında önce bile depolama, online işbirliği araçları ve video konferans gibi bulut destekli hizmetler K-12 eğitiminde yaygındı. COVID-19, bu eğilimi basitçe hızlandırdı. Dürüst olmak gerekirse, burada her şerde bir hayır vardır diyebilme fırsatına sahibiz. Tüm bu teknolojiler öğretmenler, öğrenciler, veliler ve okullar gibi kurumlar açısından pek çok fayda sağlamaktadır. Sanal katılım sayesinde, öğretmenler sınıflara davet edebilecekleri uzmanları eskisinden çok daha kolay buluyor. Bir saat boyunca video konferans üzerinden konuşmak mümkünse, konuk konuşmacıların okula gitmesine gerek yoktur. Öğrenciler bu şekilde değeri ölçülemez uzmanlık bilgisi kazanır, öğretmenler daha yetkin bir öğrenci topluluğu ile ödüllendirilir. 

Her zaman her yerde kullanılabilir bulut, projelerin sadece okul saatleri ile sınırlı kalmayıp zamana bölünebilmesinden dolayı öğrencilerin işbirliğine yardımcı olur. Öğrenciler aynı fiziksel alanda olmasalar bile birlikte çalışabilir, bu da online eğitimin temel noktasıdır. Daha fazla ve geliştirilmiş işbirliğine ilave olarak, korumacılık da yeni eğitim teknolojisinden fayda sağlıyor. Dijital araçlarla ileride kullanmak üzere sınıfları kaydetmek ve sınıf materyallerini fiziksel öğelerin yığın ve karmaşası olmadan depolamak çok daha kolaydır. Öğretmenler, her zaman dosyaları ve kitapları yanlarında taşımaları ile ünlüdür. Modern eğitim teknolojisi bunların tamamını ortadan kaldırıyor.

Pandemi açısında da, çoğu okul gibi öğretmenlerin de hazır olmadığını söylemek doğru olacaktır. Ama neyse ki, eğitim teknolojisinin gelişiminde bir patlama yaşadığımız çağdayız ve yakın tarihli olaylar da bunları destekliyor. EdWeek tarafından yazılan bu makalede de belirtildiği üzere, okulların kapanması ve yüz yüze eğitimin azalması, öğretmenlerin öğrencileri için yeni teknoloji benimsemek üzere çalışma isteklerini oldukça artırmıştır. Bu bağlamda, COVID-19'un en büyük olumsuzluğu, en azından eğitim teknolojisinin benimsenmesi üzerinde olumlu bir etkiye sahiptir.

Yakın tarihli bulgular umut verici. İkna edici bilimsel bir şekilde durumu özetlemek gerekirse, öğretmenlerin yeni eğitim teknolojisini uygulamaya yönelik davranışsal niyetleri, değer inançlarından, sosyal etkiden ve algılanan kullanım kolaylığından olumlu yönde etkilenmektedir. Bunların tamamını bu makale içerisinde ele aldık ve artık K-12 öğreniminde eğitim teknolojisi açısından büyük bir yükselişe doğru büyük ölçekli bir hareketin zamanının geldiğine inanıyoruz.

Technology acceptance model (Davis, Bagozzi and Warshaw, 1989)